آرتروز(Osteoarthritis)چیست؟ با فیزیوتراپی آرتروز درمان می‌شود؟
آرتروز (Osteoarthritis) یا آسیب مفصلی، یک بیماری التهابی مزمن است که مفاصل را تحت تأثیر قرار می‌دهد. فیزیوتراپی آرتروز درمانی است که میتواند برای آرتروز موثر باشد. در این بیماری، بافت‌های مفصلی از جمله غضروف، استخوان، لیگامانتها و عضلات دور مفصل تحت تغییراتی قرار می‌گیرند. غضروف، که به عنوان یک لایه نرم و لیزی استخوانی بین مفاصل وجود دارد، در آرتروز تحت تغییراتی قرار می‌گیرد که میتواند منجر به خراشیدگی، ضعیف شدن و سرخوردگی آن شود.
علایم آرتروز (Osteoarthritis) میتواند شامل درد، سفتی و محدودیت حرکت در مفاصل، تورم و التهاب مفاصل باشد. این بیماری میتواند در هر مفصلی از بدن رخ دهد، اما معمولاً مفاصل بارز مانند زانوها، بازوها، کمر و مفصل های شانه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
علت اصلی آرتروز هنوز کاملاً مشخص نیست، اما عوامل مختلفی می‌توانند نقش داشته باشند از جمله ژنتیک، سن، چاقی، آسیب مفصلی قبلی، استفاده زیاد از مفاصل، عوامل مربوط به سبک زندگی و عوامل زیست محیطی.
درمان آرتروز بستگی به شدت علائم، محل تحت تأثیر قرار گرفتن مفصل و نیازهای شخص دارد. در برخی موارد، تغییرات سبک زندگی، فیزیوتراپی، داروها و تزریقات ممکن است بهبودی را به ارمغان بیاورند. در موارد شدیدتر، جراحی ممکن است لازم باشد تا مفاصل تعویض شوند.
تفاوت آرتروز و آرتریت چیست؟
آرتروز (Osteoarthritis):
آرتروز یک بیماری التهابی مزمن است که با تحلیل و خرابی غضروف مفاصل همراه است. در آرتروز، بافت غضروفی که به عنوان لایه نرم و لیز استخوانی بین مفاصل وجود دارد، تحت تغییراتی قرار می‌گیرد که منجر به خراشیدگی، ضعیف شدن و سرخوردگی آن می‌شود. عواملی مانند سن، چاقی، آسیب مفصلی قبلی، استفاده زیاد از مفاصل و عوامل زیست محیطی می‌توانند نقش در بروز آرتروز داشته باشند. علائم آرتروز شامل درد، سفتی و محدودیت حرکت در مفاصل، تورم و التهاب مفاصل است.
آرتریت (Arthritis):
آرتریت به معنای التهاب مفاصل است و میتواند ناشی از عوامل متنوعی باشد. آرتریت‌ها می‌توانند در نتیجه عفونت، بیماری های التهابی مزمن مانند التهاب مفصل روماتوئید، آرتریت تنظیمی ایمنی، آرتریت پس از آسیب مفصلی و غیره رخ دهند. علائم آرتریت شامل درد، تورم، التهاب، سفتی و محدودیت حرکت مفاصل است. آرتریت‌ها می‌توانند تأثیر چندمفصلی داشته باشند و در برخی موارد می‌توانند باعث آسیب دائمی به مفاصل شوند.
بنابراین، مهمترین تفاوت بین آرتروز و آرتریت، آرتروز به عنوان یک بیماری تخریب و سایش غضروف مفاصل بدون التهاب تعریف می‌شود، در حالی که آرتریت به عنوان یک بیماری التهابی مفاصل توصیف می‌شود که میتواند ناشی از عوامل مختلفی باشد.
انواع بیماری آرتروز کدامند؟
آرتروز را می‌توان به انواع مختلفی تقسیم کرد، که هر نوع بر اساس ناحیه مفصلی، تحت تأثیر قرار گرفته و عوامل مختلف دیگری مانند علت بروز و شدت علائم، تفاوت‌هایی دارد. در زیر، تعدادی از انواع رایج آرتروز را ذکر می‌کنم:
● آرتروز زانو (Osteoarthritis of the Knee)
- آرتروز زانو یکی از شایع‌ترین انواع آرتروز است و مفصل زانو تحت تأثیر قرار می‌گیرد. عوامل مختلفی می‌توانند به بروز آرتروز زانو مرتبط باشند، از جمله سن، چاقی، آسیب مفصلی قبلی و فعالیت‌های زیادی که ممکن است مفصل زانو را تحت تنش قرار دهند.
● آرتروز هیپ (Osteoarthritis of the Hip)
- در این نوع آرتروز، مفصل هیپ یا مفصل لگن تحت تأثیر قرار می‌گیرد. آرتروز هیپ میتواند به علت فرسایش طبیعی غضروف به دنبال رشد سنی باشد یا میتواند به علت عوامل دیگری مانند آسیب مفصلی قبلی، التهاب یا عوامل ژنتیکی رخ دهد.
● آرتروز دست (Osteoarthritis of the Hand)
- آرتروز دست میتواند در مفاصل دست و انگشتان رخ دهد. این نوع آرتروز ممکن است به علت فرسایش طبیعی غضروف در طول سال‌ها و یا نتیجه آسیب مفصلی قبلی به وجود آید.
● آرتروز کمر (Osteoarthritis of the Spine)
- آرتروز کمر یا آرتروز آرتروزیک نمکی، معمولاً در مهره‌ها و مفاصل بین مهره‌ها (مفاصل فصلی) رخ می‌دهد. این نوع آرتروز میتواند باعث درد و سفتی در ناحیه کمر شود.
● آرتروز شانه (Osteoarthritis of the Shoulder)
- آرتروز شانه میتواند در مفصل شانه رخ دهد و باعث درد، سفتی و محدودیت حرکت در این ناحیه شود.
علاوه بر این، آرتروز میتواند در سایر مفاصل بدن مانند مچ دست، پاشنه پا و مچ پا نیز رخ دهد. برای هر نوع آرتروز، علائم و درمان ممکن است متفاوت باشد و بسته به شدت و محل تحت تأثیر قرار گرفتن مفاصل متغیر است. بنابراین، در صورت بروز علائمی مشکوک به آرتروز در هر ناحیه‌ای از بدن، مراجعه به پزشک متخصص ارتوپدی پیشنهاد می‌شود تا تشخیص صحیح قرار گیرد و برنامه درمانی مناسب تعیین شود.
برای مطالعه در خصوص فیزیوتراپی دیسک کمر و گردن کلیک کنید.
آرتروز(Osteoarthritis) اولیه چیست؟
آرتروز اولیه (Primary osteoarthritis) به معنای آرتروزی است که بدون وجود عوامل مشخص مانند آسیب مفصلی قبلی، التهاب مفصلی یا عوامل ژنتیکی خاص رخ می‌دهد. بطور کلی، آرتروز اولیه به فرایند طبیعی و ناشی از فرسایش طبیعی غضروف مفاصل در طول سال‌ها اشاره دارد. این نوع آرتروز معمولاً با رشد سنی و پیری در افراد بزرگسال شروع می‌شود، اما ممکن است در سنین کمتر نیز رخ دهد.
علت دقیق آرتروز اولیه هنوز مشخص نیست، اما عواملی مانند سن، چاقی، تنش مکانیکی مفاصل به دنبال استفاده زیاد از مفاصل، عوامل زیست محیطی و ژنتیک می‌توانند در بروز آرتروز اولیه نقش داشته باشند. در آرتروز اولیه، غضروف مفاصل به تدریج خراب می‌شود و منجر به درد، سفتی، تورم و محدودیت حرکت در مفاصل می‌شود.
به عنوان مثال، آرتروز اولیه زانو ممکن است باعث درد و سفتی در زانو شود و آرتروز اولیه هیپ ممکن است منجر به درد و سفتی در مفصل هیپ شود. در هر صورت، آرتروز اولیه معمولاً به صورت تدریجی پیشرفت می‌کند و میتواند به طور قابل توجهی تأثیرگذار بر کیفیت زندگی فرد باشد.
برای تشخیص و درمان آرتروز اولیه، بهتر است به پزشک متخصص ارتوپدی مراجعه کنید. پزشک با انجام بررسی‌های فیزیکی، مشاهده علائم، و در صورت لزوم انجام تست‌های تصویری مانند ایکس‌ری یا سونوگرافی، تشخیص صحیح داده خواهد شد و برنامه درمانی مناسب را تعیین خواهد کرد.
آرتروز (Osteoarthritis) ثانویه چیست؟
آرتروز ثانویه (Secondary osteoarthritis) نوع دیگری از آرتروز است که به علت وقوع یک عامل یا شرایط خاص دیگر در مفصل رخ می‌دهد. در مقابل آرتروز اولیه که بدون وجود عوامل خاصی رخ می‌دهد، آرتروز ثانویه نتیجه‌ای از عوامل و شرایط خارجی است.
عوامل و شرایط مختلفی می‌توانند باعث بروز آرتروز ثانویه شوند. برخی از این عوامل عبارتند از:
- ● آسیب مفصلی: آسیب یا صدمه‌هایی که به مفصل وارد می‌شود، میتواند به طور مستقیم باعث بروز آرتروز ثانویه شود. مثال‌هایی از آسیب‌های مفصلی شامل شکست استخوان، آسیب غضروفی، آسیب رباط‌های مفصلی و آسیب‌های منجر به نقصان خونرسانی مفصل هستند.
- ● التهاب مفصلی: برخی بیماری‌های التهابی مفصل، مانند التهاب مفصل روماتوئید، آرتریت مزمن جوانان و آرتریت پس از عفونت، می‌توانند باعث بروز آرتروز ثانویه شوند.
- ● عوامل مکانیکی: عوامل مکانیکی مانند فشار طولانی مدت بر روی مفاصل، فعالیت‌های سنگین و تکراری، بارهای وزنی زیاد بر روی مفاصل و نامناسب بودن فعالیت‌های ورزشی می‌توانند به فرسایش مفاصل و آرتروز ثانویه منجر شوند.
- ● بیماری‌های متابولیکی: برخی بیماری‌های متابولیکی مانند نقرس و هیپرپاراتیروئیدیسم (ارتفاع سطح هورمون پاراتیروئید) می‌توانند باعث بروز آرتروز ثانویه شوند.
- ● عوامل ژنتیکی: برخی از عوامل ژنتیکی نیز می‌توانند در بروز آرتروز ثانویه نقش داشته باشند.
درمان آرتروز ثانویه بستگی به علت اساسی و شدت آن دارد. بیشترین تمرکز در این نوع آرتروز بر روی درمان علت اصلی و کاهش عوارض آن است. بنابراین، در صورت بروز علائم آرتروز ثانویه، مراجعه به پزشک متخصص ارتوپدی توصیه می‌شود تا تشخیص دقیق صورت گیرد و در صورت لزوم برنامه درمانی را تعیین کند.
آرتروز دژنراتیو چیست؟
آرتروز دژنراتیو (Degenerative osteoarthritis) یک نوع از آرتروز است که ناشی از فرسایش طبیعی و تغییرات سنی در مفاصل است. این نوع آرتروز به عنوان پیشرفت طبیعی فرایند پیری در سیستم مفصلی بدن اتفاق می‌افتد. به طور کلی، در آرتروز دژنراتیو، غضروف مفاصل به تدریج نرم و صاف می‌شود، باعث ایجاد درد، سفتی، تورم و محدودیت حرکت در مفاصل می‌شود.
عوامل مختلفی می‌توانند در بروز آرتروز دژنراتیو نقش داشته باشند، از جمله:
- ● سن: بالا رفتن سن یکی از عوامل اصلی بروز آرتروز دژنراتیو است. با پیشرفت سن، غضروف مفاصل تخریب می‌شود.
- ● ژنتیک: عوامل ژنتیکی نیز می‌توانند در افزایش احتمال بروز آرتروز دژنراتیو نقش داشته باشند. ژنتیک میتواند تأثیری در سلامت و مقاومت غضروف مفاصل داشته باشد.
- ● چاقی: چاقی یک عامل خطر قابل توجه برای بروز آرتروز دژنراتیو است. بار زیاد بر روی مفاصل باعث استهلاک غضروف و تسریع فرسایش آن می‌شود.
- ● آسیب مفصلی قبلی: صدمات و آسیب‌های قبلی به مفاصل، مانند شکستگی استخوان، آسیب غضروفی و جراحی‌های مفصلی، می‌توانند در بروز آرتروز دژنراتیو نقش داشته باشند.
- ● فعالیت‌های سنگین: فعالیت‌هایی که فشار طولانی مدت بر روی مفاصل را ایجاد می‌کنند، مانند ورزش‌های سنگین و تکراری، می‌توانند به فرسایش غضروف و بروز آرتروز دژنراتیو منجر شوند.
درمان آرتروز دژنراتیو بستگی به شدت علائم و تأثیر آن بر کیفیت زندگی فرد دارد. درمان هدفمند به منظور کاهش درد، بهبود حرکت و کنترل التهاب میتواند شامل تغییرات در سبک زندگی، فیزیوتراپی، استفاده از داروها ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) و در صورت لزوم جراحی باشد.
آرتروز پسوریاتیک
آرتروز پسوریاتیک (Psoriatic arthritis) یک بیماری التهابی مفصلی است که در افراد مبتلا به پسوریازیس (یک بیماری پوستی مزمن و التهابی) رخ می‌دهد. این بیماری معمولاً در افرادی که پسوریازیس دارند، اما نه همه آنها، رخ می‌دهد. آرتروز پسوریاتیک میتواند به طور همزمان با پسوریازیس یا پس از ظهور آن رخ دهد.
علت دقیق بروز آرتروز پسوریاتیک هنوز مشخص نیست، اما فرضیاتی وجود دارد که بیان می‌کنند عوامل ژنتیکی و ایمنی تعاملی در بروز این بیماری نقش دارند. سیستم ایمنی بدن در افراد مبتلا به پسوریازیس و آرتروز پسوریاتیک به طور نادرست به بافت‌های مفاصل و پوست حمله می‌کند، که منجر به التهاب و آسیب مفاصل می‌شود.
علائم و نشانه‌های آرتروز پسوریاتیک میتواند شامل درد، تورم، سفتی و محدودیت حرکت در مفاصل باشد، معمولاً در مفاصل بزرگ نظیر زانوها، مچ پا، مچ دست و مفاصل پشتی پا رخ می‌دهد. همچنین، افراد مبتلا به آرتروز پسوریاتیک ممکن است علائم پوستی پسوریازیس نیز داشته باشند.
درمان آرتروز پسوریاتیک به منظور کنترل التهاب، کاهش درد و سفتی مفاصل و حفظ عملکرد مفاصل می‌باشد. روش‌های درمانی شامل مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)، داروهای ضدروماتیسمی مبتنی بر عامل بیولوژیک، کورتیکواستروئیدها، فیزیوتراپی و تغییرات در سبک زندگی مانند وزن کاهش، فعالیت‌های ورزشی مناسب و استراحت مناسب است.
آرتروز عفونی چیست؟
آرتروز عفونی (Infectious arthritis) یا همچنین به آن “آرتریت عفونی” یا “آرتریت سپتیک” نیز گفته می‌شود، یک نوع التهاب مفصلی است که ناشی از عفونت باکتری، ویروس، قارچ یا سایر عوامل عفونی درون مفصل است. این نوع آرتروز عموماً به صورت شدید ظاهر می‌شود و میتواند تنها در یک مفصل (مونوآرتریت) یا در چندین مفصل همزمان (پلی‌آرتریت) رخ دهد.
باکتری Staphylococcus aureus بیشترین عامل عفونت در آرتروز عفونی است. علاوه بر آن، باکتری‌های دیگر مانند Streptococcus و Haemophilus influenzae نیز می‌توانند عامل عفونت شوند. علاوه بر باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها هم می‌توانند عامل عفونت مفاصل باشند.
علائم و نشانه‌های آرتروز عفونی شامل درد شدید مفصلی، تورم، گرمی و قرمزی در منطقه مفصل، محدودیت حرکت، تب و علائم عام دیگر مانند خستگی و ضعف عمومی است. این بیماری میتواند در هر مفصلی اتفاق بیفتد، اما معمولاً مفاصل بزرگ نظیر زانوها، مچ پا و مفصل کمر مبتلا می‌شوند.
درمان آرتروز عفونی شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها جهت کنترل عفونت، زدودن مایع مفصل تحت تزریق، در صورت لزوم جراحی برای تخلیه عفونت، و مداوای تسکین دهنده درد و التهاب مفاصل است. این بیماری نیازمند تشخیص و درمان سریع است تا جلوگیری از آسیب دائمی به مفاصل و بروز عارضه‌های جانبی جدی باشد.
مهم است که در صورت بروز علائم آرتروز عفونی، به پزشک متخصص ارتوپدی یا روماتولوژی مراجعه کنید تا تشخیص و درمان مناسب را دریافت کنید.
آرتروز متابولیک چیست؟
آرتروز متابولیک (Metabolic arthritis) یا همچنین به آن “گوت” (Gout) نیز گفته می‌شود، یک بیماری مفصلی است که ناشی از انباشته شدن بیش از حد اسید اوریک در مفاصل است. این بیماری معمولاً به صورت نوار تورم‌آور و التهابی در مفصل بزرگ انگشت پا (معمولاً انگشتان پا) رخ می‌دهد، اما مفاصل دیگر نیز ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند.
در بیماران با گوت، سطح اسید اوریک در خون بیش از حد معمول افزایش می‌یابد. اسید اوریک یک محصول طبیعی پیش‌آمدن فرایندهای متابولیکی است که در بدن تولید می‌شود. اما در بعضی از افراد، سطح اسید اوریک بیش از حد افزایش می‌یابد و انباشته می‌شود. این انباشته شدن میتواند به شکل بلورهای کریستالی در مفاصل تجمع یابد، که باعث التهاب مفاصل و درد شدید می‌شود.
علائم و نشانه‌های گوت شامل درد ناگهانی و شدید مفصلی، تورم، گرمی و قرمزی در منطقه مفصل مبتلا، حساسیت و درد حتی با لمس آرام و محدودیت حرکت مفصل است. بیماران با گوت ممکن است از حملات دردناک گوت رنج ببرند، که عموماً در شب یا صبح زود رخ می‌دهد.
درمان گوت شامل مداوای حملات دردناک با آنتی‌بالمان‌های ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)، کورتیکواستروئیدها و داروهای ضدگوت است. همچنین، تغییرات در سبک زندگی مانند کنترل وزن، مصرف متعادل غذا و محدودیت مصرف مواد غذایی با سطح بالای پورین (که به افزایش اسید اوریک منجر می‌شوند) نیز می‌توانند در کنترل و پیشگیری از حملات گوت مؤثر باشند.
علائم و نشانه های آرتروز کدامند؟
علائم و نشانه‌های آرتروز (Osteoarthritis) ممکن است در هر مفصلی رخ دهند، اما معمولاً در مفاصل باریک و مفاصلی که بیشتر تحمل وزن می‌کنند، اتفاق می‌افتد.
در ادامه، برخی از علائم و نشانه‌های شایع آرتروز را ذکر می‌کنیم:
- درد: درد یکی از علائم اصلی آرتروز است. معمولاً درد به صورت مزمن و دراز مدت در مفصل رخ می‌دهد. این درد ممکن است به صورت خفیف و مزاحم یا، شدید و محدود کننده فعالیت باشد.
- ● تورم: مفصل مبتلا به آرتروز ممکن است تورم و ورم نمایان داشته باشد. تورم ممکن است به دلیل التهاب و تجمع مایع درون مفصل رخ دهد.
- ● محدودیت حرکت: آرتروز میتواند باعث محدودیت حرکت در مفصل شود. این محدودیت میتواند باعث کاهش قدرت و انعطاف‌پذیری مفصل شود.
- ● خشکی و صدا در مفصل: در برخی موارد، ممکن است در حین حرکت مفصل صداهای قرقره‌ای، خراش یا خشکی شنیده شود.
- ● استقامت کاهش یافته: در آرتروز، ممکن است استقامت و پایداری در مفصل کاهش یابد و فرد مبتلا به سختی بتواند وزن خود را روی مفصل قرار دهد یا فعالیت‌های روزمره را به خوبی انجام دهد.
- ● تغییرات شکلی: در آرتروز پیشرفته، مفصل مبتلا ممکن است تغییرات شکلی نمایان داشته باشد. این تغییرات میتواند شامل تورم قوسی در مفصل، تغییر رنگ و شکل مفصل، شکل غیرطبیعی یا انحراف مفصل و استخوان‌های اطراف باشد.
مهم است که در صورت تجربه هر یک از این علائم و نشانه‌ها، به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید. پزشک معالج شما ممکن است با توجه به علائم، انجام آزمایشات تشخیصی مانند رادیوگرافی (X-ray) و ارزیابی بالینی، به تشخیص دقیق‌تر برسد. همچنین، درمان آرتروز معمولاً شامل ترکیبی از تغییرات در سبک زندگی، فیزیوتراپی، داروها و در صورت لزوم، جراحی نیز می‌شود.
علت آرتروز چیست؟
- علت آرتروز، که یک بیماری مفصلی است، ممکن است به عوامل مختلف برگردهد. در ادامه، علل و عوامل موثر بر آرتروز را بررسی می‌کنیم:
- ● پیری: پیری یکی از عوامل اصلی روند طبیعی آرتروز است. با گذشت زمان، غضروف مفصل تخریب شده و ضعف می‌کند، که منجر به تغییرات در مفصل و علائم آرتروز می‌شود.
- ● فرسایش طبیعی: استفاده مداوم و فشار مکرر بر مفاصل میتواند منجر به فرسایش طبیعی غضروف شود. این امر معمولاً در طول عمر و به عنوان یک فرایند طبیعی رخ می‌دهد.
- ● عوامل ژنتیکی: برخی از افراد به دلیل وجود ژنتیکی خاص، به خطر بیشتری از بروز آرتروز هستند. عوامل ژنتیکی می‌توانند ساختار و قابلیت تجدید غضروف را تحت تأثیر قرار دهند.
- ● آسیب مفصلی: آسیب مستقیم به مفاصل، مانند شکستگی، ضربه یا آسیب‌های ورزشی ممکن است عاملی برای بروز آرتروز باشد. آسیب به غضروف و ساختارهای مفصلی میتواند فرایند تخریب را آغاز کند.
- ● عوامل التهابی: برخی از بیماری‌های التهابی مفاصل، مانند التهاب مفصل روماتوئید، می‌توانند به آرتروز منجر شوند. التهاب مزمن مفاصل میتواند باعث تخریب غضروف و ساختارهای مفصلی شود.
- ● عوامل مرتبط با سبک زندگی: عواملی مانند چاقی، نقص تغذیه، نقص فعالیت بدنی، استفاده بیش از حد از مفاصل و کارهای تکراری می‌توانند در ایجاد و پیشرفت آرتروز نقش داشته باشند.
مهم است بدانید که علل آرتروز ممکن است با توجه به مفصل مورد نظر متفاوت باشد. همچنین، عوامل بسیاری همراه با یکدیگر ممکن است در بروز آرتروز دخیل باشند. برای تشخیص دقیق و اطلاعات بیشتر، بهتر است با پزشک خود مشاوره کنید.
برای مطالعه فیزیوتراپی دست و شانه کلیک کنید.
آیا بیماری آرتروز خطرناک است؟
آرتروز به طور کلی یک بیماری مزمن و تدریجی است و در بسیاری از موارد خطرناک نیست. اما میتواند علائم و نشانه‌های ناراحت‌کننده‌ای را به همراه داشته باشد و کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد. در موارد پیشرفته، آرتروز ممکن است باعث محدودیت شدید حرکت، درد شدید و کاهش کیفیت زندگی شود.
همچنین، در برخی موارد خاص، آرتروز مفاصل باریک میتواند باعث عوارض جانبی جدی شود. به عنوان مثال، آرتروز در مفصل زانو میتواند به محدودیت حرکت و ناتوانی در راه رفتن منجر شود، در حالی که آرتروز در مفصل ران و لگن میتواند تحت عنوان آرتروز متمرکز، منجر به مشکلات خاصی مانند لگن کوتاهی و ناتوانی در حرکت شود.
بنابراین، اگر علائم آرتروز شما تشدید می‌شود، به شدت محدودیت حرکت دارید یا درد شدیدی تجربه می‌کنید، مهم است که با پزشک خود مشورت کنید. پزشک میتواند تشخیص دقیق تری دهد و درمان مناسب را به شما توصیه کند.
درمان آرتروز چیست؟
درمان غیردارویی:
● فیزیوتراپی: تمرینات فیزیکی، الکتروتراپی،شاک‌ویو‌تراپی، لیز پرتوان،آب‌درمانی، مگنت‌تراپی، ماساژ و درمانهای فیزیکی می‌توانند به تقویت عضلات، افزایش دامنه حرکت و کاهش درد کمک کنند.
- ● کاهش وزن: در صورت چاقی، کاهش وزن میتواند فشار بر مفاصل را کاهش داده و علائم آرتروز را کاهش دهد.
- ● استفاده از وسایل کمکی: استفاده از وسایل کمکی مانند عصا، قابلمه با دسته، پشتیبان‌ها و سایر وسایل ممکن است در کاهش استرس و فشار بر مفاصل مؤثر باشد.
درمان دارویی:
- ● ضد التهاب‌های غیراستروئیدی (NSAIDs): داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن ممکن است در کاهش التهاب و درد مفاصل مؤثر باشند.
- ● مسکن‌ها: در موارد شدیدتر درد، مسکن‌ها ممکن است تجویز شوند تا درد را کنترل کنند.
- ● تزریقات موضعی: تزریقات موضعی مانند استروئیدها می‌توانند در کاهش درد و التهاب مفصلی مؤثر باشند.
درمان جراحی:
در صورتی که سن افراد بالای 65 سال باشد و درمانهای غیردارویی و دارویی نتیجه مطلوبی نداشته باشند و آرتروز به طور جدی عملکرد روزمره را تحت تأثیر قرار دهد، جراحی ممکن است در نظر گرفته شود. انواع جراحی‌ها شامل تمیز کردن مفصل، جراحی جایگزینی مفصل و جراحی ترمیمی مفصل می‌شود.
مهم است که درمان آرتروز توسط یک تیم درمانی متخصص تعیین و نظارت شود. هر فرد و هر مورد بیماری ممکن است نیازهای خاصی داشته باشد و درمان باید به شرایط فردی هماهنگ شود. بنابراین، بهتر است با پزشک خود در ارتباط باشید تا برنامه درمانی مناسب برای شما تعیین شود.
فیزیوتراپی آرتروز چگونه است؟
فیزیوتراپی آرتروز یک روش درمانی غیردارویی است که از تمرینات، تکنیک‌های تقویتی،شاک‌ویو‌تراپی، لیزر‌پرتوان، مگنت‌تراپی، ماساژ، الکتروتراپی، آب‌درمانی و سایر روش‌های فیزیکی برای بهبود عملکرد مفاصل و کاهش درد استفاده می‌کند. درمان آرتروز از طریق فیزیوتراپی ممکن است به صورت زیر صورت بگیرد:
- ● ارزیابی و بررسی: ابتدا، فیزیوتراپیست نیازمند ارزیابی دقیقی از مفصل مبتلا به آرتروز است. این ارزیابی شامل بررسی تاریخچه بیماری، تشخیص دقیق آرتروز، اندازه‌گیری دامنه حرکت، نیروی عضلات، تعادل و سایر پارامترهای مرتبط با عملکرد مفاصل می‌شود.
- ● تمرینات انعطاف‌پذیری: فیزیوتراپیست ممکن است تمرینات انعطاف‌پذیری را به شما توصیه کند. این تمرینات شامل تمرینات تعادل، تمرینات کششی و تمرینات استرچینگ است که به شما کمک می‌کند مفاصلتان را انعطاف‌پذیرتر کنید.
- ● تمرینات تقویتی: تمرینات تقویتی برای تقویت عضلات اطراف مفصل مفید هستند. با تقویت عضلات، بار و فشار روی مفاصل کاهش می‌یابد و پایداری مفصل بهبود می‌یابد. فیزیوتراپیست ممکن است برنامه‌ای از تمرینات مقاومتی، تمرینات با وزن بدن و تمرینات محدوده حرکت را برای شما تهیه کند.
- ● ماساژ و معالجه دستی: فیزیوتراپیست ممکن است از تکنیک‌های ماساژ و معالجه دستی برای کاهش درد و بهبود عملکرد مفاصل استفاده کند. این تکنیک‌ها می‌توانند به گردش خون و رفع تنش عضلانی کمک کنند.
- ● الکتروتراپی: در برخی موارد، استفاده از الکتروتراپی مانند تراپی الکتریکی، الکترواستیمولاسیون و مگنت تراپی میتواند مفید باشد. این روشها از طریق استفاده از جریان الکتریکی و میدان‌های مغناطیسی برای کاهش درد، التهاب و بهبود عملکرد مفاصل استفاده می‌شوند.
- ● رژیم غذایی و کنترل وزن: فیزیوتراپیست ممکن است شما را در خصوص تغذیه سالم و رژیم غذایی مناسب برای کاهش التهاب و بهبود سلامتی مفاصل راهنمایی کند. همچنین، در صورت داشتن اضافه وزن، کاهش وزن میتواند بر رویکرد درمانی موثری برای کاهش بار و فشار روی مفاصل تأثیرگذار باشد.
- ● ارائه راهنمایی و آموزش: فیزیوتراپیست ممکن است به شما راهنمایی کند و توصیه‌هایی درباره فعالیت‌های روزمره، حرکات صحیح و استفاده از ابزارهای کمکی مانند قرقره‌ها و دسته‌ها ارائه دهد.
مهم است بدانید که درمان آرتروز از طریق فیزیوتراپی باید تحت نظر یک فیزیوتراپیست حرفه‌ای (فیزیوتراپی رادین) باشد. همچنین، برنامه درمانی باید به شدت و نیازهای شما سازگار باشد و باید با توجه به شدت بیماری و عوارض مربوطه تنظیم شود. مشاوره با یک پزشک و فیزیوتراپیست متخصص میتواند به شما در انتخاب روش‌های مناسب و درمانی کمک کند.
برای درمان آرتروز چه بخوریم؟
تغذیه مناسب میتواند در کاهش علائم آرتروز و بهبود سلامت مفاصل موثر باشد. در زیر برخی از مواردی که می‌توانید در رژیم غذایی خود در نظر بگیرید را ذکر می‌کنیم:
● میوه‌ها و سبزیجات: مصرف میوه‌ها و سبزیجات به دلیل حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد مغذی مهم مانند ویتامین C و بتاکاروتن برای سلامت مفاصل حائز اهمیت است. سعی کنید میوه‌ها و سبزیجات را در رژیم غذایی خود به صورت متنوع و کافی مصرف کنید.
● ماهی: ماهی‌های چرب مانند ماهی سالمون، ماهی تون ماهی، قزل‌آلا، مونومتیل‌ئین و امگا-3 چربی‌های ناسالم را شامل می‌شوند. امگا-3 موجود در این ماهی‌ها میتواند التهاب مفاصل را کاهش داده و عوارض آرتروز را کاهش دهد.
● محصولات لبنی: محصولات لبنی کم چرب مانند پنیرهای کم چرب، ماست و دوغ منابع خوبی از کلسیم هستند که برای سلامت استخوان‌ها و مفاصل مهم است.
● غلات کامل: غلات کامل مانند گندم کامل، جو و برنج قهوه‌ای حاوی فیبر و مواد مغذی مهمی هستند که می‌توانند به بهبود عملکرد مفاصل کمک کنند. همچنین، مصرف غلات کامل میتواند به کنترل وزن کمک کند که بر فشار و تنش مفاصل تأثیر مثبتی دارد.
● آجیل و دانه‌ها: آجیل و دانه‌ها مانند گردو، بادام، کرچک و برنج قهوه‌ای علاوه بر ارائه پروتئین و مواد مغذی، می‌توانند به تقویت عضلات و استحکام مفاصل کمک کنند.
● زنجبیل و کرفس: زنجبیل و کرفس خواص ضد التهابی دارند و می‌توانند در کاهش التهاب و درد مفاصل مؤثر باشند. می‌توانید از آنها در طبخ غذاها و یا به صورت ترشیجات و عصاره‌ها استفاده کنید.
همچنین، مهم است که مواد غذایی مضر مانند غذاهای پرچربی، شکر و نمک را محدود کنید، زیرا این مواد می‌توانند التهاب را افزایش داده و عوارض آرتروز را تشدید کنند. در نهایت، توصیه می‌شود با متخصص تغذیه یا پزشک خود مشورت کنید تا برنامه غذایی مناسب برای شرایط خاص شما تهیه کرده و راهنمایی لازم را دریافت کنید.
سخن پایانی
آرتروز یک بیماری مزمن و التهابی است که به تخریب و آسیب مفاصل منجر می‌شود. این بیماری منجر به کاهش ضخامت و تخریب غضروف مفصلی، التهاب، درد، محدودیت حرکت و استقامت برای تحمل فشار می‌شود. عواملی مانند پیری، ژنتیک، آسیب مفصلی و چاقی می‌توانند عوامل خطر برای آرتروز باشند. درمان آرتروز شامل ترکیبی از روش‌های غیردارویی (فیزیوتراپی، کاهش وزن) و درمانهای دارویی (ضد التهاب‌ها، مسکن‌ها) است. در موارد شدیدتر، جراحی ممکن است لازم باشد.
مقاله خيلي جامع و كاملي بود ، مرسي