بیماری ویپلش به دو نوع آسیب تقسیم می‌شود:

1. آسیب حاد
   در ویپلش حاد، علائم معمولاً بین دو تا سه ماه ادامه دارند. افرادی که پیش از تصادف گردن درد داشتند، بیشتر در معرض ابتلا به درد و آسیب حاد پس از تصادف قرار دارند. فیزیوتراپی برای ویپلش حاد شامل درمان‌ های فعال و غیرفعال است. در ادامه با انواع مختلف درمان‌ های فعال و غیرفعال فیزیوتراپی آشنا خواهید شد.

2. آسیب مزمن
   درد مزمن به دردهایی اطلاق می‌شود که بیش از ۱۲ هفته طول می‌کشند یا دردهایی که به التهاب مربوط نیستند و ناشی از آسیب‌ هایی هستند که به‌درستی بهبود نیافته‌اند. اکثر بیماران مبتلا به ویپلش پس از سه ماه بهبود می‌یابند، اما برخی ممکن است بهبودی طولانی‌تری داشته باشند و در صورت عدم پاسخ به فیزیوتراپی، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.

فیزیوتراپی ویپلش یک روش درمانی مؤثر برای بیماری ویپلش است که به‌ویژه زمانی که با درمان‌های دیگر مانند استفاده از گردنبند طبی و داروها ترکیب می‌شود، مؤثرتر است. در بیماری ویپلش، بافت‌ های نرم گردن آسیب می‌بینند و فیزیوتراپیست می‌تواند به شما کمک کند تا عملکرد و حرکت این بافت‌ها به حالت طبیعی بازگردد.

فیزیوتراپی ویپلش شامل درمان‌ های غیرفعال و فعال است. درمان‌های غیرفعال به آرامش بدن کمک می‌کنند و شما در آن‌ها نیازی به مشارکت فعال ندارید. معمولاً درمان‌ های غیرفعال در مراحل اولیه آسیب‌ های حاد استفاده می‌شوند. هدف نهایی فیزیوتراپی حرکت به سمت درمان‌های فعال و تمرینات درمانی است که بدن را تقویت کرده و به پشتیبانی بهتر از ستون فقرات کمک می‌کنند.

درمان‌ های غیرفعال

1. ماساژ بافت عمقی
   این تکنیک برای کاهش تنش عضلانی ناشی از ویپلش استفاده می‌شود. درمانگر با فشار و اصطکاک مستقیم روی بافت‌ های نرم مانند رباط‌ها، تاندون‌ها و ماهیچه‌ ها، تنش‌ها را آزاد می‌کند.

2. درمان‌ های سرد و گرم
   با استفاده از گرما، جریان خون به ناحیه آسیب‌ دیده افزایش می‌یابد، که باعث تأمین اکسیژن و مواد مغذی بیشتری به آن ناحیه می‌شود. در مقابل، سرما درمانی باعث کاهش التهاب، اسپاسم عضلانی و درد می‌شود. معمولاً فیزیوتراپیست به‌ طور متناوب از درما ن‌های سرد و گرم استفاده می‌کند.

3. فراوا درمانی (اولتراسوند)
   این درمان با ارسال امواج صوتی به عمق بافت‌ها، حرارت ملایمی ایجاد می‌کند که باعث افزایش گردش خون و کاهش اسپاسم عضلانی، گرفتگی، تورم، سفتی و درد می‌شود.

درمان‌ های فعال

در فیزیوتراپی فعال، تمرینات متنوعی برای تقویت قدرت و دامنه حرکتی به بیمار آموزش داده می‌شود. برنامه درمانی هر فرد با توجه به سلامت و تاریخچه او تنظیم می‌شود. به همین دلیل، تمرینات درمانی و فیزیوتراپی ویپلش برای هر فرد ممکن است متفاوت باشد.

در صورتی که لازم باشد، در جلسات فیزیوتراپی یاد خواهید گرفت که چگونه وضعیت بدن خود را اصلاح کرده و اصول ارگونومیک را در فعالیت‌ های روزمره خود بگنجانید. به‌ طور کلی، هدف فیزیوتراپی برای درمان بیماری ویپلش کاهش اسپاسم عضلانی، افزایش گردش خون و بهبود آسیب‌ های بافتی گردن است.