رسوب کلسیوم شانه (تاندونیت کلسیفیک) چیست؟ فیزیوتراپی رسوب کلسیوم شانه
رسوب کلسیوم شانه، که به طور علمی به عنوان تاندونیت کلسیفیک شناخته میشود، یک وضعیت پاتولوژیک است که در آن کلسیم به صورت نموداری در تاندون‌ها یا ساختارهای تاندونی حاضر میشود. عمدتاً در مناطقی که تنش یا آسیب در پیرامون تاندون وجود دارد، رخ می‌دهد.
رسوب کلسیوم شانه معمولاً در تاندون‌هایی اتفاق می‌افتد که در معرض استرس و کشش مکرر قرار دارند، مانند تاندون آخرین بخشِ کششی عضله ران یا تاندون آخرین بخش عضله دست . این وضعیت معمولاً در افرادی که فعالیت‌های ورزشی یا حرکات تکراری را انجام می‌دهند، مشاهده میشود.
رسوب کلسیوم شانه ممکن است باعث ایجاد التهاب، درد، سفتی و محدودیت در حرکت تاندون متأثر شود. در برخی موارد، افراد ممکن است علائمی نداشته باشند و تشخیص این وضعیت به صورت تصادفی در طی ارزیابی‌های پزشکی یا تصویربرداری تشخیصی انجام شود.
برای تشخیص رسوب کلسیوم شانه، معمولاً از روش‌های تصویربرداری مانند رادیوگرافی، سونوگرافی، یا رزونانس مغناطیسی (MRI) استفاده میشود. در صورت تأیید تشخیص، درمان معمولاً شامل استراحت، فیزیوتراپی، ضدالتهاب‌ها، استفاده از برخی مواد دارویی موضعی (مانند کورتیکواستروئیدها) و در موارد شدیدتر، ممکن است نیاز به روش‌های درمانی جراحی مانند از بین بردن رسوبات باشد. به هر حال، درمان دقیق بستگی به شدت علائم، محل رسوب کلسیوم و تأثیر آن بر عملکرد فرد دارد. برای تشخیص و درمان دقیق، توصیه میشود با پزشک خود مشاوره کنید.
علت رسوب کلسیوم در تاندون شانه چیست؟
دقیقاً مکانیسم رسوب کلسیوم در تاندون شانه هنوز به طور کامل درک نشده است، اما عوامل زیر می‌توانند در ایجاد این وضعیت تأثیرگذار باشند:
آسیب تاندون
آسیب و التهاب در تاندون شانه میتواند فرایند رسوب کلسیوم را آغاز کند. این آسیب میتواند ناشی از تکرار حرکات یا فشار مکرر بر روی تاندون باشد که در معرض استرس و کشش قرار دارد.
درباره پارگی روتاتور کاف در شانه بخوانید.
التهاب مزمن
التهاب مزمن در منطقه تاندون شانه، مانند تاندونیت، میتواند فرایند رسوب کلسیوم را تسریع کند. التهاب باعث تغییر در روند طبیعی بهبود و بازسازی تاندون میشود و این ممکن است به رسوب کلسیوم منجر شود.
عوامل عمومی
برخی عوامل عمومی نیز می‌توانند در ایجاد رسوب کلسیوم در تاندون شانه نقش داشته باشند. مثلاً، برخی اختلالات متابولیکی مانند دیابت، اختلالات تیروئید، یا اضافه وزن می‌توانند به افزایش خطر رسوب کلسیوم در تاندون‌ها منجر شوند.
مهم است بدانید که هرچند عوامل فوق می‌توانند در ایجاد رسوب کلسیوم در تاندون شانه نقش داشته باشند، اما در برخی افراد این رسوبات بدون دلیل واضحی رخ می‌دهند. همچنین، تحقیقات بیشتری درباره علت دقیق رسوب کلسیوم در تاندون شانه و مکانیسم آن هنوز نیاز است.
درباره تاندونیت فلکسور بخوانید.
رسوب کلسیوم شانه چه علائمی دارد؟
رسوب کلسیوم شانه ممکن است در برخی افراد بدون علائم آشکاری رخ دهد و تشخیص آن به صورت تصادفی در طی ارزیابی‌های پزشکی انجام شود. اما در صورتی که علائم وجود داشته باشند، ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد: درد در منطقه تاندون شانه یا در نزدیکی آن یکی از علائم شایع رسوب کلسیوم شانه است. درد معمولاً شدت متغیری دارد و ممکن است به شدت بیشتر در هنگام استفاده از تاندون یا در طول فعالیت‌های فیزیکی افزایش یابد.
- سفتی و تورم: منطقه تاندون شانه ممکن است سفت یا ورم داشته باشد. این علائم معمولاً به علت التهاب و رسوب کلسیوم در منطقه تاندون رخ می‌دهند.
- محدودیت در حرکت: رسوب کلسیوم شانه میتواند باعث محدودیت در حرکت تاندون متأثر شود. ممکن است احساسی از انقباض یا سختی در حین حرکت تاندون وجود داشته باشد.
در هر صورت، اگر شما علائمی از رسوب کلسیوم شانه تجربه می‌کنید یا شک دارید، بهتر است با پزشک خود مشاوره کنید. پزشک با استفاده از تاریخچه پزشکی، ارزیابی بالینی و تصویربرداری تشخیصی، میتواند تشخیص دقیق دهد و برنامه درمانی مناسب را تعیین کند.
نحوه تشخیص رسوب کلسیوم در شانه به چه صورت است؟
تشخیص رسوب کلسیوم در شانه معمولاً توسط پزشک ارتوپد یا فیزیوتراپیست صورت می‌گیرد. روش‌های زیر ممکن است برای تشخیص استفاده شوند:
- ارزیابی بالینی: پزشک ابتدا تاریخچه پزشکی دقیق شما را جمع‌آوری می‌کند و علائم و نشانه‌های شما را بررسی می‌کند. او ممکن است سوالاتی در مورد درد، سفتی، تورم، محدودیت در حرکت و سابقه آسیب دریافتی تاندون شما داشته باشد.
- آزمایش تصویربرداری: پزشک ممکن است از روش‌های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، سونوگرافی، رزونانس مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT scan) استفاده کند. این تصاویر به پزشک کمک می‌کنند تا رسوب کلسیوم را در تاندون شانه تشخیص دهد و شدت و محل آن را بررسی کند.
- آزمایش‌های تشخیصی: در برخی موارد، پزشک ممکن است آزمایش‌های تشخیصی دیگری را نیز درخواست دهد. به عنوان مثال، آزمایش خون میتواند برای بررسی سطح کلسیم و دیگر مارکرهای التهابی استفاده شود.
با توجه به نتایج بررسی‌های بالینی و تصویربرداری، پزشک میتواند تشخیص درست را قرار دهد و برنامه درمانی مناسب را تعیین کند. برخی از روش‌های درمان شامل فیزیوتراپی، آرام‌بخشی، تزریقات محلی، یا در موارد شدیدتر، جراحی ممکن است. برنامه درمانی نهایی به ویژگی‌های شما و شرایط خاص شما بستگی دارد، بنابراین مهم است با پزشک خود در مورد گزینه‌های درمانی صحبت کنید.
روش های درمان رسوب کلسیوم در تاندون شانه
درمان رسوب کلسیوم در تاندون شانه ممکن است شامل روش‌های غیرجراحی و جراحی باشد. انتخاب روش درمانی وابسته به شدت علائم، میزان تأثیر رسوب کلسیوم بر عملکرد شما و پاسخ به درمان است. در ادامه، برخی از روش‌های درمانی را بررسی می‌کنیم:
مراقبت غیرجراحی
- استراحت: استراحت و اجتناب از فعالیت‌هایی که منجر به تحمیل استرس بر تاندون می‌شوند، میتواند به بهبود و کاهش التهاب کمک کند.
- فیزیوتراپی: تمرینات استراحتی، تمدید عضلات، تثبیت مفاصل و تمرینات تقویتی تاندون شانه را شامل میشود. فیزیوتراپی میتواند به تقویت ماهیچه‌های اطراف تاندون کمک کند و علائم را کاهش دهد.
- آرام‌بخش و ماساژ: استفاده از یخ یا گرما، ماساژ و تقویت عضلات میتواند به بهبود علائم کمک کند.
- استفاده از داروها: پزشک ممکن است داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) یا داروهای ضد التهابی موضعی تجویز کند تا درد و التهاب را کاهش دهد.
روش‌های جراحی
- تزریقات محلی: تزریق مواد ضدالتهابی یا کورتیکواستروئیدها به منطقه تاندون شانه میتواند در بهبود علائم کمک کند.
- انفصال رسوبات: در موارد شدیدتر و در صورت عدم بهبود با روش‌های غیرجراحی، پزشک میتواند روش جراحی برای انفصال رسوب کلسیوم را پیشنهاد دهد.
- جراحی ترمیم تاندون: در برخی موارد، جراحی برای تعمیر و تقویت تاندون شانه ممکن است لازم باشد، به خصوص اگر تاندون به شدت آسیب دیده باشد.
تصمیم نهایی درباره روش درمانی متناسب با شرایط شما باید توسط پزشک شما اتخاذ شود. او به تشخیص دقیق و شدت مورد شما توجه خواهد کرد و به شما راهنمایی خواهد کرد.
درمان تاندونیت کلسیفیه با فیزیوتراپی، فیزیوتراپی رسوب کلسیوم شانه
فیزیوتراپی میتواند در درمان تاندونیت کلسیفیک موثر باشد. تمرینات و روش‌های فیزیوتراپی می‌توانند به تقویت و استحکام دادن به تاندون‌ها و عضلات محیطی کمک کنند، التهاب را کاهش دهند و علائم درد و دامنه حرکت را بهبود بخشند. درمان با فیزیوتراپی معمولاً توسط یک فیزیوتراپیست و تحت نظر پزشک یا متخصص انجام میشود. در ادامه، برخی از روش‌های فیزیوتراپی برای درمان تاندونیت کلسیفیک ذکر میشود:
- تمرینات تقویتی: انجام تمرینات استحکام و تقویتی برای تاندون‌ها و عضلات محیطی میتواند به بهبود وضعیت کمک کند. این تمرینات می‌توانند شامل تمرینات ایزوتونیک (تنش عضلانی تغییر می‌کند) و ایزومتریک (تنش عضلانی ثابت است) باشند. هدف این تمرینات، تقویت عضلات، افزایش تحمل تاندون‌ها و بهبود تعادل عضلاتی است.
- تمرینات تمدید: تمرینات تمدید عضلات و تاندون‌ها میتواند کمک کند تا انعطاف‌پذیری عضلات افزایش یابد و دامنه حرکت بهبود یابد. این تمرینات شامل کشش عضلانی و تمرینات تمدیدی مرتبط با تاندون مبتلا است.
- تقویت عضلات مجاور: تقویت عضلاتی که با تاندون مبتلا به تاندونیت کلسیفیک مرتبط هستند، میتواند به استحکام دادن به منطقه تاندون و کاهش فشار بر آن کمک کند. این تمرینات شامل تمرینات تقویتی متمرکز بر عضلات شانه و عضلات اطراف آن میشود.
- تقویت عضلات هسته: تقویت عضلات هسته (عضلات محوری بدن) میتواند به استحکام دادن به بدن و بهبود تعادل و استقامت کلی بدن کمک کند. این تمرینات شامل تمرینات بالا بردن پا، برای جلو رفتن و تمرینات تعادلی میشود.
- تکنیک‌های کاهش التهاب: استفاده از تکنیک‌های کاهش التهاب مانند الکتروتراپی، یونتوفورز، امواج فشاری و یخ‌زدایی میتواند در کاهش التهاب و درد موثر باشد. این تکنیک‌ها معمولاً توسط فیزیوتراپیست انجام می‌شوند.
- ماساژ و مانیپولاسیون: ماساژ منطقه تاندونیت کلسیفیک و استفاده از تکنیک‌های مانیپولاسیون ممکن است به تسکین درد و بهبود جریان خون در منطقه کمک کند. این روش‌ها باید توسط یک فیزیوتراپیست ماهر انجام شوند.
- تمرینات توانبخشی: پس از کاهش علائم تاندونیت کلسیفیک، تمرینات توانبخشی می‌توانند به بازگشت به فعالیت‌های روزمره و ورزشی کمک کنند. این تمرینات باید به تدریج و با راهنمایی فیزیوتراپیست انجام شوند.
مهم است که در انجام فیزیوتراپی، همراهی و راهنمایی یک فیزیوتراپیست مجرب و حرفه‌ای را دریافت کنید. آنها می‌توانند برنامه درمانی مناسب برای شما تنظیم کنند و به شما در انجام تمرینات صحیح کمک کنند. همچنین، در صورت لزوم، ممکن است پزشک شما تزریقات محلی یا داروهای ضدالتهابی تجویز کند تا در درمان تاندونیت کلسیفیک کمک کند.
دارو درمانی تاندونیت کلسیفیک
در درمان تاندونیت کلسیفیک، علاوه بر فیزیوتراپی، ممکن است پزشک شما داروهایی را تجویز کند. در زیر برخی از داروهای معمولاً استفاده شده در درمان تاندونیت کلسیفیک ذکر شده است. با این حال، لازم به ذکر است که هر تجویز دارویی باید توسط پزشک شما تعیین و مورد توجه قرار گیرد و توصیه های وی را در مورد مقدار، زمان و روش مصرف داروها دقیقاً رعایت کنید.
ضدالتهاب‌ها غیراستروئیدی (NSAIDs)
این دسته از داروها به کاهش التهاب و درد کمک می‌کنند. برخی از داروهای NSAIDs شامل ایبوپروفن (Ibuprofen) و ناپروکسن (Naproxen) می‌شوند. این داروها معمولاً به صورت خوراکی مصرف می‌شوند.
استروئیدها
در برخی موارد شدید تاندونیت کلسیفیک، پزشک ممکن است داروهای استروئیدی را تجویز کند. استروئیدها به طور موضعی تزریق یا به صورت خوراکی مصرف می‌شوند و به کاهش التهاب و آرامش تاندون کمک می‌کنند.
آنتی‌دپرسانت‌ها
در برخی موارد تاندونیت کلسیفیک، استفاده از آنتی‌دپرسانت‌ها مانند آمیتریپتیلین (Amitriptyline) ممکن است به کاهش درد و بهبود خواب کمک کند.
مسکن‌ها
در موارد شدید درد، پزشک ممکن است مسکن‌های قوی‌تر مانند ترامادول (Tramadol) را تجویز کند. این داروها باید تحت نظر پزشک مصرف شوند و ممکن است با اثرات جانبی و وابستگی همراه باشند.
داروهای موضعی
برخی از کرم‌ها، ژل‌ها و پلاسترهای ضدالتهابی و مسکن مانند ژل‌های دیکلوفناک (Diclofenac) می‌توانند به تسکین درد و کاهش التهاب در منطقه تاندونیت کلسیفیک کمک کنند.
در هر صورت، مهم است که قبل از مصرف هرگونه دارو، با پزشک خود در مورد شرایط شما و مصرف داروهای مورد نیازتان مشورت کنید. پزشک شما بهترین داروها و روش‌های درمانی را بر اساس شدت و نوع تاندونیت کلسیفیک شما تعیین خواهد کرد.
درمان رسوب کلسیوم شانه با تزریق کورتون
درمان رسوب کلسیوم در شانه با تزریق کورتیکواستروئیدها (معمولاً کورتیزون) انجام میشود. این روش به عنوان یکی از روش‌های غیرجراحی برای درمان رسوب کلسیوم در مناطق مختلف بدن استفاده میشود.
تزریق کورتیکواستروئیدها به منظور تسکین التهاب و درد، کاهش تجمع کلسیم و بهبود علائم و نشانه‌های رسوب کلسیوم انجام میشود. این داروها با تزریق مستقیم به منطقه مبتلا تحت تاثیر قرار می‌گیرند و به کاهش التهاب و آرامش بافتهای محیطی کمک می‌کنند.
معمولاً، تزریق کورتیکواستروئیدها توسط پزشک یا متخصص فیزیوتراپی انجام میشود. روش تزریق و تعداد جلسات مورد نیاز بستگی به شدت و مکان رسوب کلسیوم، عوارض مرتبط و وضعیت عمومی بیمار دارد. پزشک شما قادر خواهد بود به شما راهنمایی کند و روش مناسب درمان را تعیین کند.
مهم است به یاد داشته باشید که تزریق کورتیکواستروئیدها ممکن است با عوارض و محدودیت‌هایی همراه باشد. بنابراین، قبل از تصمیم‌گیری در مورد این روش درمانی، شما باید با پزشک خود در مورد مزایا، معایب و پیشنهادات مربوطه صحبت کنید تا تصمیم درمانی مناسبی برای شما گرفته شود.
جراحی تاندونیت کلسیفیه
تاندونیت کلسیفیه ممکن است در موارد شدید و مقاوم در برابر درمان های غیرجراحی نیاز به جراحی داشته باشد. در صورتی که درد، محدودیت حرکتی شدید و تخریب بافت تاندونیت کلسیفیه به حدی است که به طور قابل توجهی کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، جراحی ممکن است به عنوان یک گزینه در نظر گرفته شود.
در جراحی تاندونیت کلسیفیه، هدف اصلی برداشتن رسوب کلسیم از تاندون و ترمیم و قوت بخشیدن به بافت تاندونی است. روش های جراحی ممکن عبارتند از:
- آزادسازی تاندون: در این روش، ناحیه اطراف رسوب کلسیوم بریده میشود تا به محل رسوب دسترسی پیدا کند. سپس رسوب کلسیم برداشته میشود و بافت تاندونی تعمیر میشود.
- انتقال تاندون: در صورتی که تاندون تخریب شده باشد، ممکن است تصمیم به جابجایی تاندون از منطقه دیگری از بدن شما به جایگزینی تاندون آسیب دیده بگیرد. این روش به عنوان ترمیم تاندونی استفاده میشود.
- جراحی از طریق لاپاروسکوپی: در برخی موارد، جراحی تاندونیت کلسیفیه از طریق لاپاروسکوپی انجام میشود. در این روش، از تکنیک‌های کوچک و ابزارهای وارد کننده کمک گرفته میشود تا رسوب کلسیم برداشته شود و تاندون ترمیم شود.
با این حال، قبل از تصمیم به جراحی، پزشک شما باید ارزیابی دقیقی از وضعیت شما انجام دهد و گزینه‌های درمانی را با شما مورد بررسی قرار دهد. او مزایا، معایب و پیشنهادات مربوط به جراحی را به شما توضیح خواهد داد تا تصمیم درمانی مناسب را بگیرید. همچنین، فرآیند بهبودی پس از جراحی نیز طولانی و نیازمند فیزیوتراپی و بازسازی است.
دوره نقاهت پس از جراحی تاندونیت کلسیفیک
دوره نقاهت پس از جراحی تاندونیت کلسیفیه به طور کلی بستگی به نوع جراحی انجام شده، شدت آسیب تاندون، وضعیت عمومی بیمار و توصیه‌های پزشک دارد. در ادامه برخی از مراحل و راه‌های معمول در دوره نقاهت پس از جراحی تاندونیت کلسیفیه آورده شده است، اما باید توجه داشت که هر فرد و هر جراحی ممکن است نیازهای منحصر به فرد خود را داشته باشد. بهتر است توصیه‌های پزشک خود را بررسی و دنبال کنید.
- استراحت: در مرحله اول پس از جراحی، استراحت کامل برای ترمیم تاندون ضروری است. پزشک شما ممکن است شما را به استفاده از یک دستگاه مهار کننده (splint) یا تقویت کننده (brace) برای پشتیبانی و استحکام دادن به منطقه جراحی بعد از عمل داشته باشد.
- التهاب‌گیری و درد: پزشک ممکن است داروهای ضد التهاب مانند آنتی‌بیوتیک‌ها یا ضد دردها را تجویز کند تا درد و التهاب را کاهش دهد. رعایت توصیه‌های مربوط به مصرف این داروها بسیار مهم است.
- فیزیوتراپی: پس از مدتی، بازگشت به فعالیت‌های فیزیکی و تمرینات تحت نظر یک فیزیوتراپیست میتواند مفید باشد. تمرینات و توانبخشی مختلف ممکن است شامل تمرینات انعطاف‌پذیری، قدرت، تعادل و کارکردهای روزمره باشد.
- کنترل بار: در طول فرآیند نقاهت، کنترل بار و فشار بر تاندون جراحی شده اهمیت دارد. پزشک شما ممکن است راهنمایی‌هایی برای استفاده از ابزارها و فعالیت‌های روزمره ارائه دهد تا بار را به تدریج افزایش دهید.
- پیگیری و مراجعه به پزشک: منظور از پیگیری منظم و مراجعه به پزشک پس از جراحی، بررسی وضعیت جراحی شما، ارزیابی پیشرفت و تعیین برنامه نقاهت جدید است. پزشک شما باید تغییرات مورد نیاز را درمورد تمرینات، استفاده از برخی ابزارها یا درمان‌های تکمیلی مشخص کند.
به طور کلی، دوره نقاهت پس از جراحی تاندونیت کلسیفیه ممکن است مدت زمان طولانی‌تری نسبت به دیگر جراحی‌های تاندونی نیاز داشته باشد. همچنین، ممکن است توصیه‌های پزشک شما در مورد نحوه مراقبت و بازسازی متفاوت باشد. بنابراین، برای کسب اطلاعات دقیق و شخصی‌سازی شده، بهتر است با پزشک خود در مورد برنامه نقاهت خاص خود صحبت کنید و دستورالعمل‌های او را دنبال کنید.
عوارض پس از جراحی تاندونیت کلسیفیه
عوارض پس از جراحی تاندونیت کلسیفیه ممکن است به شرایط و وضعیت هر فرد خاصی وابسته باشد. در ادامه، برخی از عوارض معمول پس از جراحی تاندونیت کلسیفیه آورده شده است:
- درد: درد در محل جراحی از جمله درد محدوده تاندون و مراکز فیزیکی مرتبط ممکن است پس از جراحی رخ دهد. این درد معمولاً تا چند هفته بعد از جراحی ادامه دارد و با مصرف داروهای تسکین درد کنترل میشود.
- التهاب: التهاب در ناحیه جراحی نیز یک عارضه ممکن است. این التهاب ممکن است با قرار دادن یخ در محل جراحی، استفاده از داروهای ضد التهاب و استراحت کاهش یابد.
- عفونت: ریسک عفونت پس از جراحی همیشه وجود دارد. پزشک شما با تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها و رعایت شرایط بهداشتی مناسب، سعی در کاهش این ریسک خواهد کرد.
- تورم و خونریزی: تورم و خونریزی در ناحیه جراحی ممکن است اتفاق بیفتد. استفاده از بانداژ یا ضماده فشرده و استفاده از یخ به عنوان پیشگیری و کاهش تورم معمولاً توصیه میشود.
- محدودیت حرکتی: پس از جراحی، ممکن است محدودیت در حرکت و قدرت تاندون مشاهده شود. فیزیوتراپی و تمرینات توانبخشی به منظور بهبود حرکت تاندون معمولاً توصیه میشود.
- خارش و حساسیت: برخی افراد ممکن است پس از جراحی در ناحیه جراحی خارش، حساسیت، یا التهاب پوستی تجربه کنند.
عوارض مذکور میتواند برای هر فرد متفاوت باشد و نیاز به ارزیابی دقیق توسط پزشک شما دارد. اگر عوارض غیرمعمول، شدید یا نگران‌کننده تجربه کنید، بهتر است به پزشک خود اطلاع دهید. عوارض مذکور میتواند برای هر فرد متفاوت باشد و نیاز به ارزیابی دقیق توسط پزشک شما دارد. اگر عوارض غیرمعمول، شدید یا نگران‌کننده تجربه کنید، بهتر است به پزشک خود اطلاع دهید.
سخن پایانی
روش‌ها و تمریناتی که در فیزیوتراپی برای درمان رسوب کلسیوم شانه استفاده میشود، به شرایط خاص هر بیمار و فاز توانبخشی که در آن قرار دارد، بستگی دارد. جهت فیزیوتراپی رسوب کلسیوم شانه می توانید به کلینیک فیزیوتراپی رادین واقع در اقدسیه تهران تماس حاصل فرمایید، کادر مجرب ما در خدمت گذاری به شما مراجعین عزیز حاضرند. لطفا جهت رزرو وقت با شماره تماس های موجود در سایت تماس حاصل فرمایید.
