half logo

آسیب های ورزشی، فیزیوتراپی آسیب های ورزشی

آسیب های ورزشی می‌توانند در هر نوع ورزشی رخ دهند و به دلیل استفاده یا حرکات تکراری، برخورد با سطوح سخت، نادرست بودن فن ورزشی و یا اشتباهات در تنظیمات تجهیزات ورزشی رخ می‌دهند. با فیزیوتراپی می توان آسیب های ورزشی را بهبود بخشید. 
آسیب های ورزشی
زمان مطالعه: 11 دقیقه

آسیب‌ های ورزشی، فیزیوتراپی آسیب های ورزشی

آسیب‌ های ورزشی و فیزیوتراپی آسیب‌ های ورزشی را در این مقاله به تفضیل توضیح خواهیم داد. آسیب های ورزشی می‌توانند در هر نوع ورزشی رخ دهند و به دلیل استفاده یا حرکات تکراری، برخورد با سطوح سخت، نادرست بودن فن ورزشی و یا اشتباهات در تنظیمات تجهیزات ورزشی رخ می‌دهند. با فیزیوتراپی می توان آسیب های ورزشی را بهبود بخشید. 

آسیب‌های لگن و کمر

انواع رایج آسیب های ورزشی

اسپرین

این مصدومیت معمولاً در ورزش‌هایی مانند فوتبال، بسکتبال یا دویدن رخ می‌دهد. اسپرین یا ضربه به مفصل ران یا پا، باعث کشیدگی یا شکستگی رباط‌ها و بافت‌های نرم می‌شود.

کشیدگی عضلانی

 کشیدگی عضلانی، معمولاً ناشی از فشارغیرمعمول یا شدید عضلات است. این مصدومیت می‌تواند در هر نوع ورزشی رخ دهد و شدت درجات آن مختلف است.

شکستگی استخوان

ضربه شدید به استخوان می‌تواند منجر به شکستگی استخوان شود. این نوع آسیب ممکن است در ورزش‌های تماسی مانند راگبی یا هاکی رخ دهد.

درباره پوکی استخوان بخوانید.

پیچ خوردگی

 این نوع آسیب معمولاً در ورزش‌های نیازمند چرخش بدن است، مانند بسکتبال، فوتبال یا والیبال رخ دهد. در پیچ خوردگی، مفصل تحتانی به شدت چرخش می‌کند و منجر به کشیدگی یا شکستگی رباط‌ها می‌شود.

آسیب‌ های زانو

آسیب‌های زانو شامل مصدومیت‌هایی مانند پارگی رباط صلیبی، آسیب درونی رباط‌های زانو و آرتروز زانو (تریشه زانو) هستند. این آسیب‌ها معمولاً در ورزش‌هایی مانند فوتبال، بسکتبال، دویدن و اسکی رخ می‌دهند.

درباره آب درمانی زانو بخوانید.

آسیب‌ های شانه

آسیب‌های شانه می‌توانند شامل کشیدگی رباط‌های شانه، آرتروز شانه، شکستگی استخوان شانه یا کپسول آزاد شانه باشند. این آسیب‌ها معمولاً در ورزش‌هایی مانند وزنه‌برداری، تنیس و شنا رخ می‌دهند.

درباره شکستگی ترقوه یا استخوان کلاویکل بخوانید.

آسیب‌ های لگن و کمر

 آسیب‌های لگن و کمر ممکن است شامل کشیدگی عضلات، فشار عصبی، آرتروز و مشکلات دیسکی باشد. ورزش‌هایی مانند فوتبال، بسکتبال و وزنه‌برداری می‌توانند به آسیب لگن و کمر منجر شوند.

درباره در رفتگی مفصل لگن بخوانید.

آسیب های ورزشی

شایع ترین قسمت هایی از بدن که دچار آسیب ورزشی می شوند

شایع‌ترین قسمت‌های بدن که در ورزش‌ها دچار آسیب می‌شوند عبارتند از:

  • زانو: زانو یکی از قسمت‌هایی است که در بسیاری از ورزش‌ها مستعد آسیب‌ها می‌باشد. آسیب‌های زانو شامل پارگی رباط صلیبی، آسیب درونی رباط‌های زانو، آرتروز زانو و سایر مصدومیت‌های مرتبط می‌شوند.
  • پا: شکستگی استخوان پا، کشیدگی عضلات یا رباط‌ها، اسپرین و آسیب‌های دیگر از جمله مصدومیت‌های شایع در پا هستند. ورزش‌هایی مانند فوتبال، بسکتبال و دویدن می‌توانند به آسیب پا منجر شوند.
  • شانه: کشیدگی رباط‌های شانه، آرتروز شانه، شکستگی استخوان شانه و کپسول آزاد شانه از جمله آسیب‌های شایع در این قسمت بدن هستند. ورزش‌هایی مانند وزنه‌برداری، تنیس و شنا می‌توانند به مصدومیت شانه منجر شوند.
  • مچ دست: آسیب‌های مچ دست شامل کشیدگی رباط‌ها، اسپرین، شکستگی استخوان مچ و ترمیم پذیری کم می‌شوند. ورزش‌هایی مانند بسکتبال، والیبال و تنیس می‌توانند به آسیب مچ دست منجر شوند.
  • لگن و کمر: آسیب‌های لگن و کمر ممکن است شامل کشیدگی عضلات، فشار عصبی، آرتروز و مشکلات دیسکی باشد. ورزش‌هایی مانند فوتبال، بسکتبال و وزنه‌برداری می‌توانند به آسیب لگن و کمر منجر شوند.

مهم است بدانید که لیست فوق تنها برخی از آسیب‌های شایع در ورزش است و هر ورزشی می‌تواند به آسیب‌های خاصی در بخش‌های دیگر بدن منجر شود. همچنین، عواملی مانند فن ورزشی صحیح، تعداد و نوع تمرینات، آمادگی جسمانی و استفاده از تجهیزات مناسب می‌توانند در پیشگیری از آسیب‌های ورزشی مؤثر باشند.

خطرات ناشی از صدمات ورزشی

صدمات ورزشی می‌توانند خطرات مختلفی داشته باشند. در ادامه، برخی از خطرات ناشی از صدمات ورزشی را برای شما توضیح می‌دهیم:

  • محدودیت فعالیت: صدمات ورزشی می‌توانند منجر به محدودیت قابل توجهی در فعالیت‌های روزمره و ورزشی شود. این محدودیت می‌تواند تأثیر بر عملکرد و عملکرد روزانه شما داشته باشد و کیفیت زندگی را کاهش دهد.
  • زمان بهبودی طولانی: بستگی به نوع و شدت صدمه، زمان بهبودی ممکن است طولانی و مداوم باشد. این ممکن است منجر به تحمیل هزینه‌های مالی و زمانی برای درمان و توانبخشی شود.
  • عود مجدد صدمات: در صورتی که صدمه به طور کامل و به طور صحیح درمان نشود و ورزشکار به فعالیت‌های ورزشی خود بازگردد، خطر عود مجدد صدمه وجود دارد. این می‌تواند منجر به مشکلات مزمن و تکراری شود.
  • عوارض جانبی از درمان: درمان برخی از صدمات ورزشی، مانند عمل جراحی، ممکن است عوارض جانبی داشته باشد. عوارض ممکن شامل عفونت، خونریزی، خواستگی زخم و مشکلات آسیب بردیدن عضلات و بافت‌های نرم است.
  • اثر بر روحیه و روانشناختی: صدمات ورزشی می‌توانند تأثیرات منفی بر روان و روحیه ورزشکار داشته باشند. از دست دادن فعالیت ورزشی، از دست دادن مسابقات و همراهی های اجتماعی مربوط به ورزش می‌تواند منجر به استرس، افسردگی و افزایش اضطراب شود.
  • عدم بازگشت به سطح قبلی عملکرد ورزشی: در برخی موارد، حتی پس از بهبودی کامل، ورزشکار نمی‌تواند به سطح قبلی عملکرد ورزشی خود برگردد. این ممکن است منجر به از دست دادن توانایی و مهارت‌های ورزشی قبلی و کاهش عملکرد ورزشی شود.
  • عواقب طولانی مدت: برخی از صدمات ورزشی می‌توانند عواقب طولانی مدتی داشته باشند. مثلاً آسیب‌های مغزی ورزشی می‌توانند به عوارض مانند اختلالات حافظه، مشکلات تمرکز، افتادگی روحی و اختلالات عصبی منجر شوند. ضربه‌های مکرر به مفاصل می‌توانند در طولانی مدت منجر به تشدید آرتروز و افزایش خطر بروز ابتلا به بیماری‌های مفصلی شوند.

با این حال، باید توجه داشت که صدمات ورزشی قابل پیشگیری هستند. اجرای تمرینات با فن صحیح، استفاده از تجهیزات حفاظتی مناسب، اجرای تمرینات گرم‌کننده و کششی قبل از شروع فعالیت و استراحت کافی بعد از ورزش می‌توانند به کاهش خطر صدمات ورزشی کمک کنند. همچنین، مراجعه به متخصصین ورزشی و پزشکان در صورت بروز صدمه و درمان صحیح و به موقع آن نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

تمرینات گرم‌کننده و استرچینگ

چه افرادی در معرض ابتلا به آسیب ورزشی قرار دارند؟

افرادی که در معرض ابتلا به آسیب ورزشی قرار دارند عبارتند از:

  • ورزشکاران حرفه‌ای: ورزشکاران حرفه‌ای به دلیل انجام فعالیت‌های ورزشی با شدت بالا و تکراری، در معرض خطر بیشتری قرار دارند. این افراد به دلیل تمرینات سخت و مسابقات فشرده، ممکن است در معرض آسیب‌های عضلانی، مفصلی و اسکلتی قرار گیرند.
  • ورزشکاران آماتور: ورزشکاران آماتور نیز در معرض خطر آسیب ورزشی هستند، به خصوص زمانی که فعالیت‌های ورزشی را به صورت ناپایدار و بدون رعایت اصول فنی و حفاظتی انجام می‌دهند. این شامل افرادی است که در سطوح مختلف و در تمامی رده‌های ورزشی فعالیت می‌کنند.
  • کودکان و نوجوانان: کودکان و نوجوانان به دلیل رشد و تکامل بدنی، از آسیب ورزشی بیشتری نسبت به بزرگسالان در معرض خطرات آسیب ورزشی هستند. ساختار ضعیف استخوان‌ها و عضلات، تجربه و آگاهی ناکافی از فن ورزشی، و ناپایداری حرکات می‌تواند عواملی باشند که باعث افزایش خطر آسیب‌های ورزشی در این گروه سنی می‌شوند.
  • افرادی که فعالیت ورزشی را تازه شروع کرده‌اند: ورزشکارانی که تازه وارد فعالیت ورزشی شده‌اند و تجربه کمی درباره فن ورزشی و توانمندی‌های بدنی ندارند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند. بدن آنها به تمرین و فعالیت‌های ورزشی تطبیق نیافته است و بنابراین آسیب دیدن آسان‌تر است.

برخی از افراد به دلیل وجود عواملی مانند ضعف عضلانی، ناتوانی در کنترل حرکتی، شرایط پزشکی قبلی (مانند آسیب‌های قدیمی، بیماری‌های مفصلی و قلبی) و شرایط خاصی مانند بارداری، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

مهم است بدانید که هر فردی ممکن است در معرض خطر آسیب ورزشی قرار بگیرد، بنابراین دانستن اصول ایمنی ورزشی، انجام تمرینات با روش صحیح، استفاده از تجهیزات حفاظتی، پیشگیری از زمینه‌های خطرناک و مراقبت از بدن قبل و بعد از فعالیت‌های ورزشی می‌تواند کمک کند تا خطر آسیب ورزشی کاهش یابد. همچنین، مشاوره و همراهی متخصصان ورزشی و پزشکان در انتخاب و برنامه‌ریزی فعالیت‌های ورزشی نیز می‌تواند به پیشگیری از آسیب ورزشی کمک کند.

نحوه پیشگیری از آسیب های ورزشی

برای پیشگیری از آسیب‌های ورزشی، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

شروع فعالیت ورزشی با توجه به توانایی‌ها و سطح آمادگی خود

 شروع فعالیت‌های ورزشی را با توجه به توانایی‌ها و سطح آمادگی فعلی خود انجام دهید. افزایش تدریجی شدت و مدت زمان فعالیت‌ها می‌تواند به بدن شما اجازه تطبیق دهد و خطر آسیب ورزشی را کاهش دهد.

انجام تمرینات گرم‌کننده و استرچینگ

پیچ خوردگی

 قبل از شروع فعالیت ورزشی، حتماً تمرینات گرم‌کننده انجام دهید تا عضلات و مفاصل شما آماده فعالیت شوند. همچنین، استرچینگ قبل و بعد از ورزش می‌تواند انعطاف پذیری عضلات را افزایش داده و از آسیب‌های عضلانی جلوگیری کند.

استفاده از تجهیزات حفاظتی

در هر ورزشی که انجام می‌دهید، از تجهیزات حفاظتی مناسب استفاده کنید. برای مثال، استفاده از کاپ و دستکش در ورزش‌های تماسی، استفاده از کفش‌های ورزشی مناسب با پشتیبانی مناسب برای پا و مچ پا، استفاده از کیسه یخ در صورت نیاز و غیره.

رعایت فن و شیوه صحیح انجام حرکات

 آموزش و رعایت فن و شیوه صحیح انجام حرکات و تمرینات ورزشی می‌تواند از آسیب‌های ورزشی جلوگیری کند. به یاد داشته باشید که حرکات را با تکرار درست انجام دهید و به توانایی‌های بدنی خود و حدود قدرت خود احترام بگذارید.

استراحت و بازیابی مناسب

 به بدن خود استراحت کافی بدهید و زمان لازم برای بازیابی بعد از فعالیت‌های ورزشی را در نظر بگیرید. استفاده از روش‌های بازیابی مانند ماساژ، کشش عضلانی، استفاده از آب گرم یا سرد، و تغذیه مناسب می‌تواند در بازیابی سریعتر و کاهش خطر آسیب‌های ورزشی مؤثر باشد.

تعامل با مشاوران ورزشی و پزشکان

در نظر گرفتن مشاوره و راهنمایی متخصصان ورزشی و پزشکان توصیه می‌شود. آنها می‌توانند شما را در انتخاب فعالیت‌های ورزشی مناسب، برنامه‌ریزی مناسب  و تمرینات حفاظتی کمک کنند.

اهمیت تغذیه سالم

تغذیه مناسب و سالم می‌تواند به بهبود قدرت عضلات، استقامت و عملکرد بدن شما کمک کند. مطمئن شوید که برنامه غذایی شما شامل مواد غذایی متنوع و تغذیه‌ای تعادل‌دار است و به مصرف مقدار کافی آب نیز توجه کنید.

شناخت محدودیت‌های بدنی خود

 بشناسید و درک کنید که چه محدودیت‌های بدنی خاصی دارید. در صورت وجود مشکلات قبلی مانند آسیب‌های قدیمی، بیماری‌های مفصلی و قلبی، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید و راهنمایی‌های لازم را دریافت کنید.

نگهداری از تعادل و استحکام عضلات

 تقویت عضلاتی که حول مفاصل شما قرار دارند، می‌تواند از استحکام و استقامت بدن شما حمایت کند. تمریناتی که بر روی تعادل، استحکام عضلات اصلی و استقامت کل بدن تأکید دارند، می‌توانند در کاهش خطر آسیب‌های ورزشی مؤثر باشند.

مراقبت از خود بعد از آسیب

 در صورتی که آسیبی رخ داد، به مراقبت و درمان صحیح آن توجه کنید. استراحت کافی بدهید، روش‌های بازیابی را دنبال کنید، به دستورات پزشک یا متخصص فیزیوتراپی پایبند باشید و به تدریج و با رویکرد حرکتی صحیح به فعالیت‌های ورزشی بازگردید.

در نهایت، مهم است همیشه به بدن خود گوش کنید و اگر درد، تورم یا ناراحتی‌های دیگری را تجربه می‌کنید، فعالیت را متوقف کنید و با پزشک خود مشورت کنید.

کشیدگی عضلانی

نحوه تشخیص آسیب های ورزشی

تشخیص آسیب‌های ورزشی معمولاً توسط پزشک یا متخصص ورزشی انجام می‌شود. اما در زیر به برخی از علائم و نشانه‌های معمول آسیب‌های ورزشی اشاره می‌کنیم که می‌تواند به شما کمک کند تا آسیب محتمل را تشخیص دهید:

  • درد: درد یکی از علائم اصلی آسیب‌های ورزشی است. می‌تواند در نقاط مختلف بدن، مانند مفاصل، عضلات، کمر، کشاله، بازو و پاها رخ دهد. درد ممکن است از نوع تیز، خفیف، مزمن یا موقت باشد.
  • تورم و ورم: آسیب‌های ورزشی می‌توانند باعث تورم و ورم در منطقه آسیب دیده شوند. این تورم ممکن است همراه با درد و احساس گرمی یا سفتی باشد.
  • محدودیت حرکت: آسیب‌های ورزشی می‌توانند باعث محدودیت حرکت در مفاصل یا استقامت کاهش یافته عضلات شوند. شما ممکن است نتوانید حرکات را به طور طبیعی و بدون درد انجام دهید.
  • صدمه و آسیب ظاهری: در برخی موارد، آسیب‌های ورزشی می‌توانند باعث ظاهر شدن صدمات مشخصی بر روی پوست شوند، مانند خونریزی، کبودی، برآمدگی یا شکستگی استخوان.
  • احساس ناتوانی و ضعف: در صورت آسیب به عضلات یا استخوان‌ها، ممکن است احساس ناتوانی و ضعف در استفاده از بخش آسیب دیده را تجربه کنید.
  • صدای غیرطبیعی: در برخی موارد، آسیب‌های ورزشی ممکن است باعث رخداد صداهای غیرطبیعی مانند شکستگی استخوان یا پاره شدن بافت‌ها شود.

در صورت تجربه هر یک از این علائم، مهم است که بهترین راهکار برای تشخیص و درمان صحیح آسیب، مراجعه به پزشک یا متخصص ورزشی است. آنها با بررسی تاریخچه ورزشی شما، انجام معاینه فیزیکی، و در صورت لزوم تست‌های تشخیصی مانند اشعه‌ی X و آزمایشگاهی، می‌توانند تشخیص دقیقی برای آسیب ورزشی شما قرار دهند ودرمان مناسب را تجویز کنند. همچنین، برای پیشگیری از آسیب‌های ورزشی، انجام گرم‌کردن قبل از ورزش، استفاده از تکنیک‌ها و فنون صحیح ورزشی، استفاده از تجهیزات حفاظتی مناسب، اجتناب از بیش‌فعالی و افزایش تدریجی فعالیت‌های ورزشی را در نظر بگیرید.

روش های درمان آسیب های ورزشی

روش‌های درمان آسیب‌های ورزشی متناسب با نوع و شدت آسیب، منطقه آسیب دیده و وضعیت فرد ممکن است متفاوت باشند. در ادامه، به برخی از روش‌های درمان معمول آسیب‌های ورزشی اشاره می‌کنیم:

  • استراحت و محدودیت فعالیت: درمان آسیب‌های ورزشی معمولاً با استراحت و محدودیت فعالیت آغاز می‌شود. این به بازسازی بافت‌های آسیب دیده و بهبود فرصت می‌دهد. پزشک یا متخصص ورزشی مشخص خواهد کرد که چقدر استراحت و محدودیت فعالیت لازم است.
  • کمک به درد و التهاب: در صورت لزوم ممکن است پزشک، ضدالتهاب‌ها یا دارو را تجویز کند تا علائم درد و التهاب کنترل شود. البته، استفاده از داروها باید تحت نظر پزشک باشد و دستورات مربوطه را رعایت کنید.
  • کمپرس یخ یا گرم: استفاده از کمپرس یخ در 24 تا 48 ساعت اولیه پس از آسیب می‌تواند در کاهش تورم و درد موثر باشد. همچنین، در برخی موارد استفاده از کمپرس گرم (مانند دستگاههای گرما) بعد از 48 ساعت از آسیب می‌تواند به عنوان روش آرامش‌بخش و کاهش اسپاسم عضلانی مورد استفاده قرار گیرد. اما قبل از استفاده از هر یک از این روش‌ها، بهتر است با پزشک یا متخصص ورزشی خود مشورت کنید.
  • فیزیوتراپی و تمرینات توانبخشی: برنامه‌های فیزیوتراپی و تمرینات توانبخشی می‌توانند بهبود عملکرد و استقامت عضلات و بافت‌های آسیب دیده را تسریع کنند. این تمرینات ممکن است شامل تمرینات تقویتی، انعطاف‌پذیری، تعادل و کارکردهای حرکتی خاص باشند. این برنامه‌ها باید توسط متخصص فیزیوتراپی یا متخصص ورزشی تهیه و نظارت شوند.
  • روش‌های پزشکی: در برخی موارد، آسیب‌های ورزشی نیاز به روش‌های پزشکی مانند تزریقات مواد ضدالتهابی، جراحی، تزریق پروتزها و غیره دارند. استفاده از این روش‌ها و درمان‌های پزشکی بستگی به نوع و شدت آسیب دارد و باید توسط پزشک معالج تعیین شود.

در هر صورت، مهم است که برای تشخیص و درمان آسیب ورزشی خود به پزشک یا متخصص ورزشی مراجعه کنید. آنها با توجه به مشکل شما، تاریخچه ورزشی، امکانات تشخیصی و درمانی، و تجربه‌ی خود، برنامه درمانی مناسبی را برای شما تعیین خواهند کرد.

چه زمانی هنگام بروز آسیب ورزشی به پزشک مراجعه کنیم؟

خطرات ناشی از صدمات ورزشی

در زیر به برخی از موارد که نیاز به مراجعه به پزشک را نشان می‌دهند، اشاره می‌کنیم:

  • آسیب شدید: اگر آسیب شما شدید است و شامل شکستگی استخوان، ترک عضلانی، پارگی بافت‌ها، خونریزی شدید یا تغییر رنگ و شکل نرمال منطقه آسیب دیده است، باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
  • درد شدید و مداوم: اگر درد شدید و مداومی در منطقه آسیب دیده دارید که تا 48 تا 72 ساعت پس از وقوع آسیب ادامه دارد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. این ممکن است نشانه یک آسیب جدی یا تمایل به التهاب واکنشی باشد.
  • عدم توانایی در استفاده از عضو مصدوم: اگر ازعضوی که آسیب دیده است (مانند پا، دست، زانو و غیره) قادر به استفاده نیستید و تحرک آن محدود است، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. این ممکن است نشانه شکستگی، پارگی جدی یا آسیب عصبی باشد.
  • ناهنجاری‌های مشاهده شده: اگر ناهنجاری‌های قابل مشاهده مانند تورم شدید، خونریزی غیرمعمول، تغییر رنگ پوست، تورم شدید و محدودیت حرکت در منطقه آسیب دیده مشاهده می‌کنید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
  • علائم و نشانه‌های دیگر: علائم دیگری که ممکن است نشان دهنده جدی‌تر بودن آسیب باشند، شامل تشدید درد با فعالیت، تورم و درد مداوم، تنش عضلانی یا ضعف، احساس نیروی الکتریکی در عضلات، عدم توانایی در حرکت در محدوده کامل و طولانی از زمان، و علائم عمومی مانند تب، استفراغ یا سردرد هستند. در صورت وجود هر یک از این علائم، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

به طور کلی، در صورت بروز آسیب ورزشی و اگر شک دارید که آیا باید به پزشک مراجعه کنید یا خیر، بهتر است به متخصص ورزشی، فیزیوتراپیست یا پزشک مراجعه کنید. آنها می‌توانند شما را بررسی کرده و تشخیص دقیق‌تری را ارائه دهند و در صورت لزوم به شما معالجه مناسب را توصیه کنند. همچنین، اگر در هنگام برخورد با آسیب ورزشی نکاتی مانند استفاده از روش‌های اولیه درمانی (مانند استفاده از یخ، استراحت و فشار) را رعایت نکرده‌اید، ممکن است بهتر باشد با پزشک مشورت کنید تا راهنمایی لازم دریافت کنید.

در نهایت، همواره بهتر است در مورد هر آسیب ورزشی که نگران‌کننده است و شک در مورد مراجعه به پزشک دارید، با یک مشاورحرفه‌ای مشورت کنید تا راهنمایی لازم را دریافت کنید.

فیزیوتراپی آسیب های ورزشی

فیزیوتراپی آسیب های ورزشی یک روش درمانی غیردارویی است که برای بهبود و بازسازی آسیب‌های ورزشی استفاده می‌شود. فیزیوتراپی ترکیبی از تمرینات توانبخشی، تکنیک‌های دستی، الکتروتراپی و مداخلات دیگر است که به منظور کاهش درد، بهبود قدرت و انعطاف‌پذیری عضلات، افزایش دامنه حرکتی و بهبود عملکرد ورزشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

درمان آسیب‌های ورزشی از طریق فیزیوتراپی معمولاً شامل مراحل زیر است:

  • ارزیابی: ارزیابی شامل تشخیص دقیق آسیب ورزشی، تعیین میزان خطرات و شدت آسیب، بررسی علل و عوامل مؤثر بر آسیب و تعیین برنامه درمانی است.
  • کنترل درد: استفاده از روش‌هایی مانند الکتروتراپی، ماساژ و استراحت برای کاهش درد و التیام بافت‌های آسیب دیده.
  • تمرینات توانبخشی: برنامه‌های تمرینی طراحی می‌شود تا عضلات و بافت‌های مجاور آسیب‌دیده تقویت شوند و قدرت و انعطاف‌پذیری بهبود یابد.
  • تکنیک‌های دستی: فیزیوتراپیست ممکن است از تکنیک‌های دستی مانند ماساژ و درمان دستی مفاصل و روش‌های دیگر برای بهبود عملکرد و کاهش التهاب استفاده کند.
  • الکتروتراپی: استفاده از جریان‌های الکتریکی برای تسریع فرآیند التیام و کاهش التهاب عضلات و بافت‌های آسیب‌دیده.
  • آب درمانی: آب درمانی می‌تواند به بیمار در آسیب‌های ورزشی کمک کند.

مهم است برای درمان آسیب‌های ورزشی، بهتر است با یک فیزیوتراپیست و متخصص ورزشی مشورت کنید تا برنامه درمانی مناسب و سازگار با شرایط شما تعیین شود.

سخن پایانی

برای بهبود و درمان انواع آسیب های ورزشی، فیزیوتراپی نقش بسیار مهمی را ایفا می کند. فیزیوتراپی شامل تمرینات و تکنیک‌های تقویتی و انعطاف‌پذیری است که بهبود را تسریع می‌کند و به کاهش علائم و درد کمک می‌کند. معمولاً فیزیوتراپیست تمرینات خاصی را برای شما تعیین می‌کند که باید به صورت منظم انجام دهید. شما می توانید با کلینیک تخصصی رادین تماس حاصل فرمایید تا با رزرو وقت با همکاری کادر مجرب مجموعه به بهبود خود با تکنیک ها و مجهزترین تجهیزات سرعت بخشید.

شما می‌توانید برای اطلاعات بیشتر و دریافت نوبت با کلینیک فیزیوتراپی رادین در تماس باشید

5 1 رای
امتیاز این مطلب
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

فهرست مطالب

دیگر مقالات آموزشی

فیزیوتراپی زانو – از مینسک تا رباط صلیبی

زمان مطالعه: 5 دقیقه بیشتر زانو دردها با انجام فیزیوتراپی زانو به موقع و بدون نیاز به انجام تزریق‌های دردناک یا مصرف دارو به سرعت بهبود پیدا می‌کنند. فیزیوتراپی باید در اولین مرحله و قبل از انجام هر گونه عمل و فرایند تهاجمی مانند عمل‌های جراحی صورت بگیرد.

تاندون آشیل چیست؟ فیزیوتراپی تاندون آشیل

زمان مطالعه: 12 دقیقه فیزیوتراپی تاندون آشیل درمانی است که می توانید در خصوص آن در این مقاله بیشتر بدانید. تاندون آشیل (Tendon Achille) یا همان تاندون زانوی پا، تاندون بزرگی است که از عضلات ساق پا (ماهیچه زانوی پا) به قسمت پشتی پا (ساق پا) متصل می‌شود.

شکستگی کف پا (شکستگی استخوان متاتارس) چیست؟ فیزیوتراپی شکستگی کف پا (شکستگی استخوان متاتارس)

زمان مطالعه: 15 دقیقه فیزیوتراپی شکستگی کف پا یا همان شکستگی استخوان متاتارس روش درمانی است که می تواند برای این عارضه بسیار موثر باشد. شکستگی کف پا، یک حالت آزار دهنده است که در آن یک یا چند استخوان متاتارس (استخوانهایی از پنجه تا انتهای انگشتان پای ماست) شکسته می‌شوند.

منظور از نقاط ماشه ای (تریگر پوینت) چیست؟ ارتباط فیزیوتراپی با نقاط ماشه ای یا تریگر پوینت چگونه است؟

زمان مطالعه: 8 دقیقه منظور از نقاط ماشه ای (تریگر پوینت) چیست و ارتباط فیزیوتراپی با نقاط ماشه ای یا تریگر پوینت چگونه است؟ نقاط ماشه ای یا تریگر پوینت (Trigger Point) در علم فیزیوتراپی و طب توانبخشی به نقاطی اشاره دارد که در عضلات بدن وجود دارند و با فشار و تحریک آن‌ها می‌توان علائم درد و عدم راحتی را کاهش داد.

نقاط ماشه ای به طور معمول در ناحیه‌هایی از عضلات قرار دارند که بافت های عضلانی در آنجا تنش یا التهاب دارند. این نقاط ممکن است به علت تصادف، فعالیت بیش از حد، تنش عضلانی یا عوامل دیگر شکل بگیرند.

فرم رزرو نوبت و مشاوره