اسپاسم عضلانی می‌تواند در هر قسمتی از بدن رخ دهد. اما برخی از عضلات به دلیل ویژگی‌های خاص خود ممکن است به طور معمول تر در معرض اسپاسم عضلانی باشند. در زیر، برخی از عضلاتی که احتمالاً در بالاترین خطر اسپاسم عضلانی قرار دارند را ذکر می‌کنیم:

• عضلات گردن و شانه: عضلات گردن و شانه مانند عضلات ترابوس، عضلات گردنی، عضلات دلتوئید و عضلات تراپزیوس بسیار فعال هستند و در فعالیت‌های روزمره ما مورد استفاده قرار می‌گیرند. بنابراین، این عضلات در برابر تنش و اسپاسم بیشتر آسیب پذیر هستند.
• عضلات پشت و کمر: عضلات پشت و کمر از جمله عضلات تراپزیوس، عضلات رومبوئید، عضلات لاتیسیموس دورسی و عضلات اسکلت بدن مناطقی هستند که به صورت مداوم استفاده می‌شوند و برای نگه داشتن و حرکت بدن اهمیت زیادی دارند. این عضلات نیز در معرض اسپاسم و تنش قرار می‌گیرند.
• عضلات پا و ساق: عضلات پا و ساق مانند عضلات ران، عضلات پشت پا، عضلات پهلو و عضلات زانو برای حرکت، پشتیبانی و تحمل وزن بدن بسیار مهم هستند. بنابراین، اسپاسم در این عضلات نیز شایع است.
• عضلات دست و بازو: عضلات دست و بازو مانند عضلات بیسیپس براکی، عضلات تریسپس براکی، عضلات فلکسورهای مچ دست و عضلات اکستنسورهای مچ دست در فعالیت‌های روزمره و حرکات دست و بازو استفاده می‌شوند و ممکن است به سبب تنش‌ها و تکرارهای زیاد، به اسپاسم عضلانی مبتلا شوند.

به هر حال، این فهرست تنها یک مرجع عمومی است و هر عضله‌ای ممکن است در معرض اسپاسم قرار گیرد. عوامل فردی، فعالیت‌های روزمره، استرس و عوامل دیگر نیز می‌توانند تأثیرگذار باشند. در صورت بروز نشانه‌های گرفتگی عضلات، مراجعه به پزشک متخصص مناسب است تا تشخیص دقیق و درمان مناسب انجام شود.